Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju opracowało kolejny projekt ustawy regulującej prowadzenie procesu planowej rewitalizacji w polskich gminach. Tekst projektu dostępny jest TUTAJ.

Jak wcześniej zapowiadano (w założeniach do tej ustawy) projekt przewiduje, że rewitalizacja będzie fakultatywnym zadaniem własnym gminy, prowadzonym w oparciu o gminny program rewitalizacji, którego przygotowanie i prowadzenie ma być transparentne i uspołecznione, między innymi wskutek powołania Komitetu Rewitalizacji, a wyprowadzenie obszaru rewitalizacji (obszaru zdegradowanego) ze stanu kryzysu ułatwić ma utworzenie Specjalnej Strefy Rewitalizacji (ustanowienie takiej strefy ma być aktem prawa miejscowego), w której rada gminy może wprowadzić zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i udzielać dotacji na roboty budowlane w częściach wspólnych budynków i prace konserwatorskie w wysokości do 50% kosztów.

W projekcie przewidziano tryb przekształcania istniejących programów rewitalizacji (np. LPR’ów) w GPR. Projekt przewiduje również liczne zmiany w już obowiązujących przepisach, miedzy innymi wprowadza:

• podwyższenie podatku od tych nieruchomości w SSR które pozostają niezabudowane choć są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przewidziane do zabudowy,
• możliwość udzielenia bonifikat przy sprzedaży nieruchomości na cele realizacji przedsięwzięć rewitalizacyjnych zawartych w GPR,
• prawo pierwokupu nieruchomości w SSR przez gminę,
• ograniczenie wysokości opłat adiacenckich w SSR do 75% wzrostu wartości nieruchomości,
• możliwość uchwalenia dla obszaru rewitalizacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru rewitalizacji, o zakresie ustaleń znaczenie wykraczającym poza „standardowy” plan miejscowy (obejmujące np. określenie  dopuszczalnych lub zabronionych rodzajów działalności gospodarczej, czy możliwość zawarcia umowy urbanistycznej dotyczącej realizacji i przekazania gminie infrastruktury technicznej),
• rozszerza, ustaloną w art.4 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, sferę zadań publicznych – o rewitalizację,
• łagodzi wymagania Prawa zamówień publicznych, w odniesieniu do udzielania zamówień publicznych na niektóre zamówienia, usługi i roboty budowlane realizujące przedsięwzięcia zawarte w GPR,
• zalicza przedsięwzięcia rewitalizacyjne gminy do katalogu przedsięwzięć, które podlegają odrębnemu opisaniu w uchwale o wieloletniej prognozie finansowej gminy.

Propozycje regulacji, które zostały przedstawione w projekcie ustawy są w sporej części całkiem sensowne. Niestety w tym projekcie bardzo brakuje choćby próby rozwiązania problemu podstawowego (i pomimo funduszy UE wciąż dotkliwego), a mianowicie niedostatku kapitału chętnego do (współ-) finansowania rewitalizacji w miastach. Nie przewidziano żadnych zachęt, np. ulg podatkowych (PIT, CIT, VAT) stymulujących podejmowanie przedsięwzięć rewitalizacyjnych przez podmioty spoza sektora komunalnego (tj. osoby i instytucje prywatne). A to, co można było jeszcze jakoś wytłumaczyć troskliwą dbałością ministerstwa o koncentrację nakładów z EFRR i EFS, czyli ustalenie kryterium  20% terenów/30% mieszkańców, jako maksimum dla „gabarytu”obszaru rewitalizacji wg projektu Wytycznych w zakresie rewitalizacji w programach operacyjnych na lata 2014-2020 (tekst tego projektu TUTAJ), jako kryterium  ustawowe (art.5 projektu) jest moim zdaniem zupełnie zbędne, skoro za takim ograniczeniem nie idzie żadna, znacząca pomoc państwa.