Obserwacja praktyki w promowaniu partycypacji społecznej w planowaniu rozwoju miast skłania do wniosku, że takie uczestnictwo postrzegane jest jako nurt  „równoległy” czy też „alternatywny”(?) wobec systemu demokracji przedstawicielskiej, w którym zadanie reprezentacji interesów mieszkańców jest obowiązkiem wybranych w drodze wyborów bezpośrednich przedstawicieli, czyli radnych.

Warto sobie przypomnieć albo uświadomić, że  – pomimo promowania partycypacji – jak dotąd  żadna ustawa nie daje mieszkańcom miast powszechnego i podmiotowego prawa do publicznego wystąpienia w trakcie obrad rady. Uspołecznienie obrad rady ma jednak czasem miejsce, ale tylko tam gdzie przewiduje to statut gminy.  Dlatego istniejące realnie pole do dialogu obu form:  „alternatywnego”  i  zinstytucjonalizowanego uczestnictwa,  nie jest zbyt wielkie, co pokazują informacje zestawione w poniższej tabeli, zaczerpniętej z raportu pt. ”Jawność obrad rad miejskich i rad powiatów w Polsce”