Jeżeli przestrzeń miasta jest produktem społecznym, to jako taka jest zawsze ideologiczna. Zatem, jakie są wobec tego konsekwencje tej ideologiczności miasta?
Odpowiedzi szukać można w książce Karola Kurnickiego, o której więcej TUTAJ.
METROPOLIS II – rzeźba kinetyczna (instalacja?) aut. Chris BURDEN, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Los Angeles (USA).
Grafika ilustrująca, ze strony projektu firmy SIDEWALK LABS, o którym mowa w rekomendowanych artykułach.
Idea ‚smart city’ uważana jest za neutralną, technologiczną odpowiedź na problemy współczesnego miasta. Jako podejście „innowacyjne” właściwie jak dotąd nie wzbudzała w Polsce kontrowersji.
Mainstreamowe media zachwycały się wizją sensorycznych sieci, generujących niezliczoną ilość informacji magazynowanych gdzieś, tam w chmurach i oszczędnościami/korzyściami, które ma przynieść naszpikowanie miasta „elektroniką”, a następnie obracanie zebranymi informacjami.
Na tym tle wielce ciekawy jest fakt, że artykuł Piotra Szostaka, który opublikowała w Magazynie Świątecznym GW: Miasto mądre według algorytmu pokazuje ciemną, cyniczną stronę tego ‚smart’.
Warto przeczytać, a zainteresowanych szerszym omówieniem rezultatów prywatyzowania publicznej przestrzeni relacyjnej w miastach odsyłam do tekstu w The Intercept: GOOGLE’S “SMART CITY OF SURVEILLANCE” FACES NEW RESISTANCE IN TORONTO
Roman Maciuszkiewicz, WIELKA ROZETA (olej na płótnie) 1997
Miasto widziane oczami logistyka, czyli przedmiot tzw. „wsparcia logistycznego”, to temat książki aut. Jacka Szołtyska. Rozwój miast i kształtowanie ich struktur społeczno-przestrzennej pokazane zostały z perspektywy przepływu osób i dóbr – towarów, usług itp. Więcej o tej interesującej publikacji w piszę w dziale LEKTURY :
W niedzielę 30 września otwarta została pierwsza welostrada w polskim mieście, zbudowano ją w Jaworznie. Trasa ma 10 km a prędkość maksymalna wynosi 50 km/h. Poniżej relacja Radia Katowice z otwarcia welostrady.
Zjawisko kryzysu, przełomu czy przesilenia kojarzy się w kontekście współczesnego polskiego miasta przede wszystkim z negatywnymi, kumulatywnymi zmianami w demografii, strukturze społeczno-gospodarczej, środkowsku przyrodniczym czy komunikacji. Ale kryzys to także: wybór, decydowanie, zmaganie się, walka… To nieuchronne otwarcie i szansa na głebsze ropoznanie rzeczywistości.
Wpółczesny dyskurs kryzysu, równiez w kontekście miasta, miejskości i mieszczan, to temat konferencji, która w dniach 20-21 października tego roku odbędzie się w Krakowie.
Więcej na temat tego wydarzenia: Dyskurs kryzysu
Miasto robotnicze, Hans Baluschek (olej na płótnie), 1920 r.
Urbanizacja utożsamiana jest z niezmąconym postępem, ciągłym wzrostem, nabieraniem przez miasta coraz większej witalności, siły ekonomicznej i politycznego znaczenia.
Ale równocześnie, równolegle pojawiają się w miastach coraz to nowe problemy, konflikty i słabości, które sprawiają, że urbanizacja naszego świata rodzi coraz więcej wątpliwości i pojawia się pytanie o „wytrzymałość” miast – o to, jak krucha jest struktura miasta, jak trwały jest to koncept na dobre życie w wielkim ludzkim zbiorowisku?
Interesujące w tym kontekście są obserwacje i wnioski, które przedstawiono dwa lata temu w Davos:
https://www.weforum.org/agenda/2016/02/how-fragile-are-our-cities/ , warto się z nimi zapoznać, a dla lepszego rozeznania jak bardzo kruche jest to, co mamy za tak trwałe, obejrzeć błyskotliwą prezentację Roberta Muggah’a.
Więcej muzyki o mieście można znaleźć w zakładce MUZYKA.